Omurga, omur adı verilen bir dizi bağlantılı kemikten oluşur. Omurlar omuriliğin hasar görmesini engellerler. Omurlar disk ve faset eklemlerle bağlanırlar. Diskin dış tabakasını “annulus fibrosus” ve iç tabakasını “nucleus pulposus” oluşturur. Yaşlandıkça diskin merkezi su kaybeder ve disk yastığı bozulmaya başlar. Disk bozulmaya devam eder ve dış tabakasında yırtıklar oluşmaya başlar. Eğer diskin ortasındaki jelatinöz tabaka dışarıya çıkar ve sinir kökünü rahatsız ederse buna bel fıtığı (lumbal disk hernisi) denir. Disk herniasyonu genellikle lumbal omurganın en alttaki iki diskinde, belin alt omurlarında görülür.
Bel fıtığının klasik bulguları bacaklarda ağrı, uyuşukluk, elektriklenme veya güçsüzlüktür. Bu ağrılı duruma “siyatik ağrısı” denir. Disk herniasyonunda kullanılan konservatif tedavi yöntemleri kısa süreli istirahat, anti-inflamatuar ilaçlar, ağrı kesiciler, fizik tedavi, egzersiz, kısa süreli korse veya epidural steroid enjeksiyonlarıdır. %80’inde bu tedavi yöntemleri ile ilk 3 ay içerisinde sonuç alınır ve hasta iyiye gidebilir. Bu tedavilerin rahatlama sağlamadığı durumlarda, ayakta belirgin kuvvet kayıbı gelişen durumlarda, idrar ve gaita kaçırma şikayetinin geliştiği hastalarda cerrahi gerektirir. Amaç herniye olan diskin sinirlere basarak tahriş etmesini ve bu şekilde ağrı ve kuvvet kaybı gibi şikayetlere sebep olmasını önlemektir. En sıklıkla uygulanan yöntem diskektomidir. Burada amaç bası yapan dik parçasının çıkarılmasıdır.
